Jak zregenerować kości zęba?

Nowoczesna medycyna potrafi dokonywać cudów, a jednym z nich jest regeneracja kości w miejscu jej zaniku. Procedurę tę wykonuje się u pacjentów stomatologicznych. Kiedy dochodzi do zaniku kości? Jakie są jego konsekwencje? Na czym polega regeneracja kości zęba i dlaczego warto się na nią zdecydować? Oto wszystko, co warto wiedzieć o regeneracji kości zęba.

Zanik kości zęba – poważny problem, który łatwo przeoczyć

Zęby są osadzone w kości szczęki. Jej podstawowym zadaniem jest właśnie utrzymywanie zębów na swoim miejscu. Gdy ząb zostanie utracony lub usunięty, brak nacisku sprawia, że kość stopniowo zanika.

Zanik kości wyrostka zębodołowego niesie przykre konsekwencje często dopiero po wielu latach – mówi specjalista z Platinum Dental. – Młoda osoba traci ząb i nie wykonuje uzupełnienia. Po latach, gdy chce skorzystać z protezy zębowej lub implantu w związku z kolejnymi ubytkami, zanik kości jest tak zaawansowany, że uzupełnienia nie mają się na czym trzymać. Co więcej, zęby sąsiadujące z luką po tym utraconym tracą stabilność i stają się źródłem potencjalnych kolejnych problemów.

Niemożność wykonania protezy lub implantu nie tylko pogarsza jakość życia, ale też wywołuje dalsze kłopoty stomatologiczne, bo zęby dla pełnego zdrowia potrzebują oparcia. Żucie jest utrudnione, a uzębienie coraz bardziej chwiejne i nie można nic z tym zrobić, bo zanik kości zęba wyklucza leczenie protetyczne lub sprawia, że jest ono niezadowalające – proteza się osuwa. Sposobem na to jest regeneracja kości, która uległa zanikowi. Po jej odbudowie lekarz ma możliwość uzupełnienia braków w uzębieniu. Jak zregenerować kość zęba? O tym dalej!

Na czym polega regeneracja kości zęba?

Ratunkiem dla pacjentów jest tzw. sterowana regeneracja kości zęba. W skrócie polega ona na sprowokowaniu rozrostu kości. Aby było to możliwe, potrzebne są trzy czynniki: „rusztowanie”, wokół którego nastąpi nadbudowa, komórki wywołujące rozwój kości oraz substancje wspierające ich gojenie. Kluczowe jest „rusztowanie”. Najczęściej ma ono postać bloczku kostnego. Może on być pobrany od samego pacjenta (np. z talerza biodrowego lub piszczela), od osoby spokrewnionej lub niespokrewnionej, a nawet od zwierzęcia. Istnieją też preparaty kościopodobne, które można wykorzystać jako bazę do regeneracji. Umieszczony w miejscu ubytku bloczek podaje się często z osoczem bogatopłytkowym lub innym materiałem, który stymuluje tkankę do regeneracji. Następuje proces unaczynienia – naczynia krwionośne docierają do regenerowanej kości. W ten sposób po pewnym czasie luka zarasta nową kością i rozpoczyna się proces jej gojenia, a odbudowany fragment nie odróżnia się niczym od zdrowej kości. Trwa to około pół roku. Z czasem wszczepiony materiał zanika – pozostaje tylko własna tkanka pacjenta.